Z miłości do zdjęć - moje biurko
Witajcie, dziś troszkę z sentymentem, troszkę z nowością ten post. Bo jakże by inaczej. Przepełnia mnie ogrom wdzięczności, bo bardzo dużo kosztowało mnie pracy by być tu, gdzie jestem teraz. I choć do perfekcji daleko, i jeszcze masa pracy na mojej fotograficznej drodze, to wiem dziś, że na pewno tego nie porzucę. Za bardzo kocham to, co robię. Zdjęcia które widzicie na pierwszym zdjęciu przewiązane ekologicznym paskiem to odbitki i sesja, jaką pierwszy raz zrobiłam dla swojej córki. I od tej sesji tak naprawdę zaczęłam fotografować ludzi a nie przedmioty. Zaczęłam patrzeć na emocje, przeżycia, gesty, i być wdzięczna za to co mam. Zaczęłam doceniać to co jest wokół mnie, choć moje ego ciągle mówi mi że nie jest to aż tak dużo, a załączający się krytyk podpowiada i podsyca Ego mówiąc że cała ta moja praca do naprawdę do kosza jest... całe szczęście że tego paplania potrafię już nie słuchać. I działam małymi krokami do przodu. Bycie fotografem to nie ścieżka usłana różami z k...