Po prostu hobby

 

Styczeń 2021 To dużo planów fotograficznych i sesji w zimowych plenerach. Próby z robieniem własnych teł fotograficznych gnieciuchów. Zakup tiuli i tkanin pod moje mini tło. Dodatkowo styczeń zaczął się u mnie kolejnym rokiem w szukaniu pracy w różnych zawodach. Pandemia temu nie sprzyja - bo są zwolnienia pracowników i nikt nie myśli o zatrudnianiu. Ale się nie poddaje i wysyłam Cv. Realizuje swoje postanowienia 3 sesji zdjęciowe (projekty fotograficzne na miesiąc). Praca nad sobą i własnym rozwojem. Radość tworzenia i budowanie nowego. Luty Inwestycja w siebie, realizowanie 3 projetów fotograficznych na miesiąc. Kurs i szkolenie z planowania projektów fotograficznych u Basiolandia photography. Pierwsze próby nagrywania siebie, realizowanie projektów pod własne wyzwania na grupie Fotostartup kreatywny . Szukanie pracy i wysyłanie Cv. Robienie eksperymentów z tłami fotograficznymi w domu. To trudny miesiąc w którym córka choruje, stąd sesje zdjęciowe stoją pod znakiem zapytania. Marze

Mamy już wtorek i tak na końcówce 2021 roku przychodzę do was z pozycjami na które natknęłam się w pobliskiej mojemu miejscu zamieszkania bibliotece. Jedna z nich to pozycja którą na pewno znacie, a druga której autorki kompletnie nie znam, nie czytałam a przyciągnęła mnie do siebie okładka. Czy tylko ja kieruję się wyborem książki po okładce - myślę że nie, ale nic na to nie poradzę kiedy przyciągają mnie fajne zdjęcia. "Krótka historia jednego zdjęcia" oraz "Zamek z piasku" będą idealne na czytanie przy kawie i chwilę relaksu w zabieganym dniu. I w zasadzie oglądanie reporterskich zdjęć właśnie w tej pozycji fotograficznej sprawiło że zaczęłam inaczej widzieć to co nazywam u siebie reportażem. To że zdjęcia nie zawsze muszą być ostre, doskonałe... warto wypożyczać albumy fotograficzne, warto mieć choć jeden w swojej bibliotece. Ta książka nasunęła mi podsumowania.  Tematy które w nowym 2022 roku poruszę to: tablica inspiracji dlaczego warto ją drukować a nie tylko

Poświątecznie to czas planowania nowego. Także postanowień, dopracowania tego co się udało, co zdało egzamin a odpuszczenie tego co nie wyszło. I nie ukrywam że rok 2021 nie był lekki w doświadczenia, szczególnie te związane ze zdrowiem własnym.  Dziś w drugi dzień świat, korzystając z okazji troszkę usiadłam do komputera by podgonić z obróbką, troszkę poleniłam się czytając książki i bawiąc z córką. Nie będę zamieszczać kolejnych kadrów z reportażu świątecznego tutaj - małe migawki są na bieżąco na moim profilu na Istagramie. Nie zamieściłam również zdjęć na stronie kobaltowasowa - ponieważ lepiej czuję się na Instagramie, więc chyba tak zostanie, że messenger będzie mi służył tylko do kontaktów. Myślę, że każdy z was ma jedną z platform mediów społecznościowych jako tę bardziej ulubioną i to ją prowadzi nazwę to rzetelniej od innych. Na razie ciągle się waham które medium społecznościowe rozwinąć prężniej a które porzucić. Myślę że wszechświat rozwiązanie przyjdzie niebawem. I to ty

Kochani moi czytelnicy. W związku z tym że nadchodzą święta Bożego Narodzenia oraz niebawem wkroczymy w Nowy 2022 rok, chciałabym złożyć wam wszystkim nietypowe życzenia. Życzę wam byście kierowali się sercem, budowali zamiast rozdzielali. By wasze serca przepełniała miłość i serdeczność a dobro otaczało was z każdej możliwej strony.  Niech każde wasze pragnienie idzie w dobrą stronę, a to co zdarzyć się musi niech we wdzięczność się przemieni. Doceniajcie relacje które macie,  doceniajcie przestrzeń którą kształtujecie.  Cieszcie się chwilą, w której każdego dnia uczestniczycie. Poczujcie miłość, która chce przyjść do waszych serc.  Niech wasze marzenia i plany na nadchodzący 2022 rok obfitują w sposobności i chęci działania bo bez tego nie możliwa jest ich realizacja.  Niech kolejny rok będzie lekki, łatwy i przyjemny dla serc waszych, niech da wam to, o co prosicie.

Uwielbiam przedświąteczną atmosferę . Uwielbiam bałagan pakowania, szykowania drobnych upominków dla rodziców u których spędzamy Wigilię - z pustymi rękami nie wypada. I choć nie jest łatwo sprzątać mieszkanie, robić pranie, gotować i dokumentować jednocześnie całego tego rozgardiaszu, do tego pisać posty i publikować migawki z tego reportażu na blogu to uwierzcie mi - z takiego bałaganu zawsze wychodzą najlepsze kadry, najfajniejsze wspomnienia na lata.  To że uwielbiam robić zdjęcia wiedzą już wszyscy domownicy. Gdybym mogła to spałabym z aparatem gdybym tylko mogła by zawsze mieć go pod ręką. To nie jest uzależnienie, ale dzięki temu narzędziu jestem wstanie pokazać wam że życie tu i teraz ma swoje piękne, magiczne chwile. Najczęściej jest tak że ich po prostu nie widzimy bo ciągle pragniemy spełniać oczekiwania innych i przypodobać się innym ludziom, czy to w pracy czy w domu itd. O tym pisałam już kiedy poruszałam temat swoich wyzwań na instagramie w oparciu o cele, jakie sobie st

Mała sesja z pierwszej tury pierników już za mną - jeśli nie piekliście to polecam z całego serducha zrobić coś razem. Pieczenie pierników to wspaniała zabawa, odskocznia od standardów codzienności. Nie sądziłam że w tym roku ta mała osóbka sama będzie już wałkować ciasto na pierniki i je wyrabiać!  Poza włożeniem wykrojonych pierniczków wszystko zrobiła samodzielnie. Owszem, takie kuchenne pieczenie z maluchem zajmuje więcej czasu ale radość z tego co wyszło i uśmiech na buzi rekompensuje cały pozostawiony po tym bałagan. Moja kuchnia nie jest ani mała ani duża - ale ze względu na zamocowane na stałe blaty nie mam jak wejść z aparatem pomiędzy ścianę a blat - stąd są to jedyne możliwe kadry do wykonania. Czasem w realnej sytuacji jest tak że nie można przestawić sprzętów - co moim zdaniem jest tylko na plus takich sytuacji. Dlaczego? Ponieważ oddaje to cały klimat tego jak jest naprawdę.  A dla naszej córki nie ważne będzie i tak po latach że mama ledwo co mieściła się w kuchni, a to,

Miałam podzielić ten post na etapy, napisać jak i co powstaje krok po kroku . Tyle że to bez sensu. Bo każdy z was kto czyta ten post jest na innym etapie zaawansowania i wypisywanie co i jak nie za wiele się zda. Dlaczego? Żeby coś zagrało trzeba umieć połączyć to co w sercu z tym co widzą oczy, z tym co potrafią ręce. To taka symfonia rytmów. Jak nie będzie działał choć jeden element w tej układance to zrobione zdjęcie nie rzuci na kolana, nie porwie ludzi i nie wypowie nikt tego magicznego "wow".  Pracując nad własnym presetem od 2018 roku powiem jedno - było warto! Praca nad suwakami by to co widzicie obecnie na moim profilu na Instagramie wyglądało jak wygląda teraz musiałam okupić niezliczoną ilością godzin przed komputerem i nie tylko. To także mój wybór pracy nad własnym rozwojem, czyli brak imprez, wyjść, zabaw, wyjazdów kiedy wszyscy moi znajomi się bawili. To masa wyrzeczeń nie tylko związana z samą obróbką czy obsługą sprzętu by być tu i teraz.  Najistotniejsza

Kolejny tydzień z przeziębieniem w tle. Ale jest grudzień i mimo że przeziębieniowo, to cieszymy się że możemy chodzić (krtaniowe epizody na to pozwalają). Nie ważne że wszystko odbywa się u mnie w ciszy, bo nie za bardzo można mówić jak się traci głos. Przestałam już liczyć ile to razy już mam z tą krtanią od czerwca tego roku.  U nas już po "Mikołajkach", choć były w domowych warunkach to udały się, a radość z tęczowych  kredek była mega frajda. Nie wiem czy wiecie, ale dziecięce listy do Mikołaja są magiczne w swojej prostocie i przekazie. Małe dzieci nie oczekują wiele - ważne dla nich jest tylko by Mikołaj dotarł pod dobry adres. Przychodzę do was dziś z takim przedświątecznym reportażem w tle. Planowo miały to być zdjęcia w wersji kolor, jednak mimo że próbuję przekonać się ciągle do reportażu w kolorze tak tu - nie mogłam i zrobiłam dla siebie moją ulubioną wersję BW. Uwielbiam ubierać choinkę, cały ten bałagan. W tym roku choinka ubrana u nas bardzo późno, bo 7 grudni

 "W doskonałej fotografii chodzi o głębię uczucia, nie o głębie ostrości" - PETER ADAMS Kiedy znajduję jakiś fajny cytat to zawsze sprawdzam kto za nim stoi. I choć już nie raz spotkałam się z wieloma autorami tego samego zdania to tak do końca nie wiem, kto jest za słowami wypisanymi powyżej. Ale ten cytat trafia prosto w moje serce.  Tak naprawdę nie ma idealnego zdjęcia, gdyż idealny produkt nie istnieje, tak jak nie istnieje idealny człowiek. Jeśli znasz więc jakiś produkt który jest idealny to śmiało podaj go w komentarzu poniżej. Dla ciebie a i owszem - może spełnia twoje idealne kryteria, ale dla kogoś innego będzie już to coś co wyłamie się poza jego kanony piękna. Czyż nie mam racji?  Dlatego to nie o idealne zdjęcie chodzi, a emocje, które wywołuje. Nie ma znaczenia czy będzie z szumem czy nie, czy z poprawną kompozycją trójpodziału a może kompozycją spiralną - to nie ma znaczenia.  Uwierzcie mi, że najcenniejszą pamiątką na lata są zdjęcia nie pozowane, nie ustawi

No i się dziś działo bo wyschło to co przygotowałam wczoraj. Postanowiłam przefarbować starą białą poszwę, którą kupiłam chyba z rok temu. Został mi barwnik w kolorze szary popiel, więc zrobiłam sobie małego gnieszuszka. Pod flatlay jak znalazł. To już nie pierwszy w mojej kolekcji , tym bardziej że naprawdę się opłaca zrobić samemu, więcej o farbowaniu jest na moim blogu, tam opisywałam już jak wychodzi taki proceder. Oczywiście szary kolor jest tak uniwersalny że można pobawić się podczas obróbki - ale więcej o tym napiszę już na blogu - tu jednak mam zbyt mało miejsca. Zatem przedstawiam wam tu w całości moje dzisiejsze kreacje: Jestem ogromnie wdzięczna, że potrafię zrobić coś własnoręcznie. Gnieciuch szary spisał się idealnie, pięknie wychodzi w przeróżnych wariacjach, które tu przy tych plikach wyjściowych testowałam. Dajcie znać w komentarzu czy robiliście już własne kreatywne gnieciuchy czy też wolicie kupne prosto ze sklepu? A swoją drogą w realu to wyglądało mniej więcej tak:

Jak myślicie co może łączyć te dwa, na pozór różne zdjęcia? Jestem ciekawa czy zgadniecie? Dziś w ramach własnego fotorozwoju (zajrzyj w stories zapisane wyzwanie na moim profilu - link TU ) przedstawiam wam dwie kompozycje - jasną i ciemną. I choć dziś nie do końca udało mi się zrealizować wszystkie ujęcia, które zaplanowałam - to i tak jestem dumna. Dumna z tego, że dałam radę przy ponownym przeziębieniu naszej córki. Tak - pochodziłyśmy do przedszkola tylko 5 dni i od nowa przyplątał się katar i kaszelek. Nie wiem czy tylko u nas tak wygląda chodzenie w tym roku do przedszkola? Jestem zmęczona bardzo tym chorowaniem w tym roku. Zatem życzę zdrowia, spokoju dla tych z was co zmagają się z ciągłymi infekcjami oraz wytrwałości na ten tydzień i wiary, że to kiedyś minie. Uwielbiam dzielić się wiedzą, dawać foto wsparcie - zatem jeśli znasz odpowiedź na to pytanie (bo się domyślasz) pisz w komentarzu pod postem. W miarę możliwości odpowiem na wasze propozycje niebawem, a kto wie, może cz

Ta sesja realizowana jest po zmroku w niedzielę (28.11) a obróbka zdjęć kilka dni później.  Dla mnie "po zmroku" to jest godzina 20-21.30, kiedy na dworze jest już naprawdę ciemno. Dla mnie flatlay to wspaniałe kompozycje, cudowne projektowanie detali, nauka kreatywności dla córki oraz piękna dokumentacja codzienności. Jestem mamą prawie pięciolatki, wiec weekendy w domu to najczęściej wspólne spędzanie czasu. Jesteśmy rodzicami którzy nie przepadają za telewizją i szczerze to ja nie oglądam jej od 15 roku życia. Tak, po prostu bieżące wiadomości biorę z Internetu a starych programów które są w kółko powtarzane nie cierpię - nie wnoszą one żadnej wartości do mojego życia. To moja decyzja i mój wybór - stąd nasza córka nie ogląda bajek więcej niż max. 50 min dziennie. Zamiast tego wolę porobić coś z nią kreatywnego i poćwiczyć wyobraźnię.  Taka właśnie była ta sesja zdjęciowa. Mała nudziła się - chciała bajki, stąd wyjęłam jej tło i dałam różne przedmioty z prośbą mi coś piękn